woensdag 27 juli 2016

Weg van de stad?! - het vervolg

Het is intussen weeral een hele tijd geleden dat ik de voordelen en de leuke kanten van het wonen in de stad op een rijtje zette. Het is nog langer geleden dat ik vertelde over ons voornemen om een ander nestje te zoeken

Het is sowieso al een hele tijd geleden dat er hier nog eens een post verscheen, eigenlijk. Komkommertijd? Nee, hoor. Te hard bezig met luilekkeren en niets doen in deze tijden van vakantie? Nope!

Er wordt hier elk vrij moment zelfs heel hard gewerkt. Ingepakt. Behang af getrokken. Geplamuurd. Uitgebroken. Geschilderd. Gepoetst. Afgestoft. Gedweild. En dat allemaal op den buiten, begot :-)

Want ja, uiteindelijk werden knopen doorgehakt, appartement verkocht en huis gekocht. In het groen. Met een tuin. Bijna het verst mogelijk van de stad weg... Wie had dat ooit gedacht? :-)
Al dat groen. Die speelruimte in onze nieuwe tuin. De mogelijkheid om voor iedereen een eigen kamertje te maken op termijn. De rustige omgeving. De kleinschaligheid van de dorpsschooltjes. Het zal een wereld van verschil zijn. Maar we hebben er een super goed gevoel bij.

Als ik binnenkort ooit nog eens even vijf minuten tijd heb, vertel ik er vast meer over. Maar geniet intussen alvast even mee. Er is nog een 'klein beetje' werk aan de winkel ... :-)
 

woensdag 6 juli 2016

Super simpel speeljurkje

Eerlijk? Ik begon er vorige zomer al aan. Aan dat super simpel speeljurkje. Op een dag had ik ineens het idee zelf een jurkje te ontwerpen. Zo eenvoudig mogelijk, zonder al te veel denkwerk. 
Het GeckoGames patroontje uit Ottobre 3/2014 leek me ideaal als bovenstukje: een lekker gemakkelijk topje, waarbij ik de hals en de armsgaten gewoon omzoomde. Geen gedoe met boordstof of biais. Echt super simpel, ik zei het al :-). Daaronder een rechthoekig stukje bloemetjestricot, dat extra breed werd geknipt om te kunnen rimpelen. Dochterlief is namelijk dol op zwieren :-).

Maar het resultaat was niet zoals ik het in mijn hoofd had gezien. De pasvorm liet serieus te wensen over. De verhoudingen leken op één of andere manier niet te kloppen. Het speelkleedje was naar mijn gevoel zelfs niet ok om in te spelen en ravotten. Het verdween dus ergens onder in de kast op de stapel onafgewerkte en/of mislukte naaisels.

Dit jaar, net voor we naar Spanje vertrokken, kwam het jurkje uit de kast gevallen. Alsof het zichzelf aanbod om mee op reis te vertrekken :-). Intussen is Dochterlief wat groter en gelukkig ook al iets dikker, ook al is het maar ietsiepietsie (ze krijgt eten, hoor, écht waar, maar ze heeft gewoon geen zittend gat en een snel werkende spijsvertering ;-)). En jawel, hoor, een jaar later past het kleedje plots veel beter, woohoow! Ik moest alleen nog omzomen. Dat gebeurde last minute, juist voor de laatste koffer werd dicht gepropt.

Eens in Spanje, was het ook het eerste wat weer uit de koffer kwam. Dochterlief wilde het kleedje direct aandoen. Alleen had ze, na haar allereerste vliegreis en onder de indruk van de stralende zon en palmbomen,  niet direct veel zin om uitbundig te poseren :-)
Later op de dag en al iets meer op haar gemak ... In haar comfy jurkje. Enne, hand in hand met haar broer... Je ziet zo dat er deugenieterij in de lucht hangt :-)